De Dutch Garrison is officieel een stichting en heeft momenteel 140 leden. Iedereen is vrijwilliger. “Er zitten veel stelletjes tussen, dertig procent van de leden is vrouw, maar dat zie je niet met een helm op”, lacht Aliëtte. “Alhoewel, ik pik Michael er zo uit tijdens een ‘troop’. Zijn houding en loopje herken ik inmiddels.” Het kost Aliëtte een kwartier om zich in haar Stormtrooperkostuum te hijsen. “De helm mag nooit af in het openbaar, vandaar de drie verborgen ventilatoren. ‘Hoe warm is het in dat pak’ is met afstand de meest gestelde vraag.

Nou, behoorlijk! Onder de helm draag ik bovendien een bivakmuts, want het is uit den boze om huid te laten zien.” Mogen emoties wel worden getoond? Het is immers belangrijk om de illusie niet te verstoren. Michael: “Natuurlijk raakt een ontmoeting in een kinderziekenhuis of revalidatiecentrum je. Onder het kostuum blijven we mensen. Ik ontmoet kinderen die in de donkerste periode van hun leven zitten. Kinderen die soms lijken op mijn eigen zoon, maar dan wit als een laken en omringd door medische apparatuur. Kinderen voor wie het leven heel binnenkort afgelopen is. Als ik het voor elkaar krijg om zulke kinderen een sprankje hoop te geven, is mijn dag compleet. En als je dan volschiet, is het maar goed dat je een helm op hebt.”